birinci bölüm burada
ikinci bölüm burada
Her kim şu dört şey üstünde düşünürse,
hiç doğmamış olması daha iyidir:
yukarıda olan, aşağıda olan,
önce olan ve sonra olan.
-Talmud, Hagigah 2.1-
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM : “ YOK ”
“ mavi gökyüzü
gözlerin ekmeği! ”
demişti Hezekel.haykırmıştı aslında …
geniş gövdemin altında, nereden edindiğini bilmediğim kitabını okurken birden bağırıvermişti.
bende geri kalır mıyım? coşkuyla dallarımı sallayıp, yapraklarımı hışırdatarak onun heyecanına katılmış ve birkaç sivri uçlu yaprağı da cömertçe önüne dökmüştüm.
eğer bu çevrede benden başka ağaçlar da olsaydı; bundan eminim, o gün epey bir yaygara kopardı.
mavi gökyüzü!
onun altında değil mi olan biten her şey; tüm birikimler ve acı veren tüm yontulmalar.
şimdiye dek; bu yemyeşil kırın ortasında kırk metre kadar göğe yükselen yalnız ve yaşlı bir çınar olmam sebebiyle, Hezekel’in buraya gelerek benim bu tek başınalığımı paylaştığını düşünürdüm.
ve yanıldığımı sanmıyorum.yalnızlığı sevdiğini hissediyordum.
bence aramızda ki bu güçlü bağın gerekçesi de buydu: yalnızlık …
bana gelince; ucu bucağı olmayan bu kırda, seksen iki yılı devirmiş bir çınarım.çevremi dolduran başka ağaçların olmamasından kaynaklanan hırslı bir motivasyon neticesiyle heybetli bir görüntüm vardır.bu görüntüyü tamamlayan gövdeme ve dallarıma yeşilimsi bir gri renk hakimdir.açık yeşil renkte ki yapraklarımın uzunlukları enlerinden daha fazladır.
biz çınarlar, genç yaşlarımızdan itibaren hızlı bir büyüme sürecine girer, çabuk serpilir ve palazlanırız.yaşımın geçkinliğinden de anlaşılacağı gibi oldukça uzun ömürlüyüzdür.
kabul etmeliyim ki eskiye kıyasla canlılığımdan çok şey kaybettim ve artık gövdemin yansıttığı renkler daha soluk … kabuklarım küçük levhalar halinde kalkmaya başladı ... ardımda bıraktığım yılların benden götürdüklerini yadsıyamam.artık genç bir çınar değilim; gövdemin içi çürüdü ve boşaldı.ne yalan söyleyeyim, son yıllarda biraz da kamburlaştım.
fakat çınarlar oldukça dayanıklıdırlar; kolay devrilmezler, gövde genişliği bir çınarı ayakta tutar.bende dayanıyordum ve henüz devrilmeye hiç niyetim yoktu.
aklıma getirmek bile istemediğim bazı felaketler dışında bu böyle devam edecek diye umuyordum.
ne büyük sürprizdir ki, bende ki bu güçlü devrilmeme inadını haince sabote eden kişi Hezekel oldu.
buz gibi bir kararlılıkla üzerime yürürken, elinde tuttuğu baltayı acımasızca gövdeme indirdiğinde en derinlerde ki köklerimden, gökyüzüne uzanan en uçtaki dallarıma kadar acı içinde sarsılmıştım.
kendi felaketimle beni yüzleştiren kişi, aynı zamanda sevdiğim ve güvendiğim kişiydi.
( Devam Edecek )
ikinci bölüm burada
Her kim şu dört şey üstünde düşünürse,
hiç doğmamış olması daha iyidir:
yukarıda olan, aşağıda olan,
önce olan ve sonra olan.
-Talmud, Hagigah 2.1-
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM : “ YOK ”
“ mavi gökyüzü
gözlerin ekmeği! ”
demişti Hezekel.haykırmıştı aslında …
geniş gövdemin altında, nereden edindiğini bilmediğim kitabını okurken birden bağırıvermişti.
bende geri kalır mıyım? coşkuyla dallarımı sallayıp, yapraklarımı hışırdatarak onun heyecanına katılmış ve birkaç sivri uçlu yaprağı da cömertçe önüne dökmüştüm.
eğer bu çevrede benden başka ağaçlar da olsaydı; bundan eminim, o gün epey bir yaygara kopardı.
mavi gökyüzü!
onun altında değil mi olan biten her şey; tüm birikimler ve acı veren tüm yontulmalar.
şimdiye dek; bu yemyeşil kırın ortasında kırk metre kadar göğe yükselen yalnız ve yaşlı bir çınar olmam sebebiyle, Hezekel’in buraya gelerek benim bu tek başınalığımı paylaştığını düşünürdüm.
ve yanıldığımı sanmıyorum.yalnızlığı sevdiğini hissediyordum.
bence aramızda ki bu güçlü bağın gerekçesi de buydu: yalnızlık …
bana gelince; ucu bucağı olmayan bu kırda, seksen iki yılı devirmiş bir çınarım.çevremi dolduran başka ağaçların olmamasından kaynaklanan hırslı bir motivasyon neticesiyle heybetli bir görüntüm vardır.bu görüntüyü tamamlayan gövdeme ve dallarıma yeşilimsi bir gri renk hakimdir.açık yeşil renkte ki yapraklarımın uzunlukları enlerinden daha fazladır.
biz çınarlar, genç yaşlarımızdan itibaren hızlı bir büyüme sürecine girer, çabuk serpilir ve palazlanırız.yaşımın geçkinliğinden de anlaşılacağı gibi oldukça uzun ömürlüyüzdür.
kabul etmeliyim ki eskiye kıyasla canlılığımdan çok şey kaybettim ve artık gövdemin yansıttığı renkler daha soluk … kabuklarım küçük levhalar halinde kalkmaya başladı ... ardımda bıraktığım yılların benden götürdüklerini yadsıyamam.artık genç bir çınar değilim; gövdemin içi çürüdü ve boşaldı.ne yalan söyleyeyim, son yıllarda biraz da kamburlaştım.
fakat çınarlar oldukça dayanıklıdırlar; kolay devrilmezler, gövde genişliği bir çınarı ayakta tutar.bende dayanıyordum ve henüz devrilmeye hiç niyetim yoktu.
aklıma getirmek bile istemediğim bazı felaketler dışında bu böyle devam edecek diye umuyordum.
ne büyük sürprizdir ki, bende ki bu güçlü devrilmeme inadını haince sabote eden kişi Hezekel oldu.
buz gibi bir kararlılıkla üzerime yürürken, elinde tuttuğu baltayı acımasızca gövdeme indirdiğinde en derinlerde ki köklerimden, gökyüzüne uzanan en uçtaki dallarıma kadar acı içinde sarsılmıştım.
kendi felaketimle beni yüzleştiren kişi, aynı zamanda sevdiğim ve güvendiğim kişiydi.
( Devam Edecek )
0 y o r u m :: İÇBÜKEY YAN(IL)sıMA (3/1)
Yorum Gönder