öylesine bir akşam

sıkıntıdan bir yandan kolasını yudumlarken - boğazı yanıyordu artık şekerden - bir yandan da pencereden gelen esintiden korumaya çalışıyordu açıkta kalmış belini. yoksa hemen üşütüyor ve tuvalete taşınıyordu bütün gün. ne kadar sıkıcıydı son günler. aslında hep öyleydi ama son günler daha da kararmış, bastırmıştı sanki iyice tepesine. bir sigara daha yakmaya karar verdi, yapacak daha iyi bir şey yoktu zaten o an. derin bir nefes çekti ama nafile. içtiği sigara gayet hafif hatta bir söylentiye göre sigarayı bırakmak isteyenlerin kullandığı bir markaydı. istediğin kadar çek ciğerlerine dolmuyordu asla. dolmasın zaten, 13 senedir doluyor da ne oluyor sanki.. beni daha mutlu veya mutsuz etmiyor ki, boşuna alıyorum her gün diye söylendi kendi kendine hafifçe (tabi söz konusu olan şey altı üstü bir sigara olunca böylesine bir beklentiye girmek de saçmaydı).

çalışmak sıkıcıydı, işsiz kalmak da. her ikisini de tatmıştı. çok çalışıp hep yorgun olmak ve ilk fırsatta eve dönüp kanepeye yerleşmeyi istemek de, her gün ve her gün olunca sıkıcılaşıyordu. o fırsatı bulup kanepesine kavuşunca da aslında bunun da gayet sıkıcı olduğunu düşünmeye başlıyordu. belki de ben sıkıcıyımdır diye düşündü.o halde bir şeyler yapmanın tam vaktiydi belki de. merak, heyecan ve gizemin bir arada olabileceği bir şey. eğlenceli olması gerekmiyordu bulacağı şeyin. kafasını meşgul etmesi, günlük hayatını yaşarken her an aklında olması ve içinde bir kıpırtı yaratması yeterliydi. o günün sona ermesini istemesi için bir neden veya bitmemesi için. farketmezdi. bünyesinde gerilim yaratacak, ürpermesini sağlayacak herhangi bir şey olabilirdi. adam kaçırıp onu bir bodruma kilitleyip gündüz kalkıp işine gitmek ve gün boyunca onun o bodrumda korkudan altına ederken çaresizce başına ne geleceğini beklediğini bilmek mesela. ama bu onun tarzı değildi. böcek bile öldüremezdi ve bu onu heyecanlandırmaz fazlasıyla rahatsız ederdi. hemen hemen her alana yatkındı. müzik, resim, tasarım belki, yemek yapma konusunda da fena değildi veya fotoğrafçılık. ama hiç birisine tam başarıya ulaşmasını sağlayacak ve sürekli uğraşma güdüsünü ayakta tutacak düzeyde ilgili değildi. o halde ne yapmalıydı?

yapılacak tek şey kalmıştı. hiç bir şey.

kolasını içmeye devam etti. eline geçen tanımadığı bir gruba ait bir cd buldu ve dinlemeye başladı. gece sakin, hava yumuşaktı. gözü kanepeye ilişti. yuvasına dönmeye karar verdi..