Osman

Nefis bir C.tesi günü geçiriyorum. İki parti uyudum ve hala pijamalarım üzerimde. Pijamalarım üzerimde dediysem uzun bir duş faslı için bir ara çıktılar. Envai çeşit kendini şımartma harekatından sonra yine kışlık pijamalarımı giydim. Doğalgaz sobam hala bozuk, amma velakin soğuk sever biri olarak ayağıma çorap giymeyi tercih ediyorum. Hem daha Kasım ayında bile değiliz. Fırsat bulunca (ne demekse – bence isteyince demek-) tamir ettireceğim sobayı da. Allah o günleri göstermesin, doğalgazımız kesilse elektirik de olmayacak, bu durumda yazma şansım hiç olacak. “Hiç” de en sevdiğim kelime. Dövmesini bile yaptırdım sol iç ayak bileğime.. Yine de doğalgazın kesilmesi durumu için sobasızlık iyi bir alıştırma, elektirikle de ısınamayacağız o zaman. Kriz de var globalinden belki de toptan komünist olacağız. Komünizmi bir araştırmam gerek. Hakkında bu kadarlık bilgimle ahkam kesemem. Avantajları nedir dezavantajları nedir bilmek lazım. TL cinsinden kredi borçlarım ne olur acaba? Yine de henüz asayiş berkemal iken gidebilsem ya dağlara. Yardım kampanyası başlatmayı düşünüyorum kendime de utanıyorum. Herkes bi 50 YTL verse.. Gün gibi yapalım sonra ben de sıram gelince vereceğim.
Osman..
Üç yıldan fazla bir zaman olduğunu sandığım bir süredir yaşadığım bu minik mekanda o zaman bu zamandır bana yarenlik ettiğini sanan aslında benim çok hoşlanmadığım hızlı hareket ettiğinden de kendisi ile ilgili vurma, yaralama, ötesinde yoketme gibi bir eylemde bulunamadığım sevgili partnerim.
1,5 – 2 mm boyunda, tombul, siyah, minik kanatlı ve bu özelliklerine rağmen hiç de hantal olmayan, vızz sesi bile çıkmadan irtifa değiştirebilen partnerim.
Bazen sevgi dolu anlarıma denk geliyor ve kibarca kendisiyle konuşup burayı terk etmesini istiyorum. Nafile. Ya anlamamazlıktan geliyor ya da anlamıyor. Ya saygısız ya aptal. İkisi de sinirlendiriyor beni.
Kovalamıyorum bile. Yakınıma gelirse yalakamaya çalışıyorum. Hani yakalasam pencereden dışarı bu nefis dünyaya salıvereceğim. Ama hayır. Keçinin teki. Bana benziyor kerata. Ne istediği de belli değil. Sokmuyor, kaşındırmıyor da. Aynı ben. İşte böyle düşünüp durayım diyorum olumlu olumlu, her canlıya saygı sevgi itibar. O n’aapıyor? En top modumda kendini gösteriveriyor. Fütursuz.. 10 cm’ye kadar yaklaşıyor bana. Kafamı dağıtıyor. Git diyorum. Yok oralı bile değil. Aramaya çıkıyorum şu kıç kadar mekanda, yok. Yer yarılmış içine girmiş. Dış kapının orada görüyorum. Çok az hareket ediyor. Ama ışık hızında. Duvara geçti. Çıplak elimle hızla vuruyorum tappppp. Eeee Osman nerede? Yok.
Üç yıldır her seferinde vazgeçiyorum Osman’la böyle mücedeleye girmekten. Ne zararı var?
Üstüme bile konmuyor aslında.