Kan Pası

Geceye uyandım.Kilometrelerdir yürüyordum,yanımda bisikletim vardı,ama nedense ona binmiyordum.Paslı tekerlekleri yanık toprağın üzerinde dönerken metalin tiz sesi kulaklarımı tırmalıyordu.İnsanlar gördüm,hayir,silüetler...Uzun boylu,ince,ama sanki içleri boştu.Neden hiçbiri yüzünğ bana dönmüyordu?Sadece ben bakmazken,hissediyordum benim için bir bilmece olan gözlerini sırtımda.Başımı çevirdiğimde gene yoktu,gene yoktular...Sarımtırak gökyüzünün altında,teller vardı çevremde.Kömürleşmiş,kanlı teller,gelişigüzel dağılmış.Cesaretimi topladım ve beli bükük,bir kadını andıran figüre yöneldim.Omzunun yanından uzattım başımı,bana bakmadı,sadece kanca burnunun ucunu görebildim.Merak ve biraz da bilinmeyenin verdiği korku ile çekip gidecekken,kaşımda gördüm onlardan birini.O kadar şiddetli bir bakıştı ki...Kaskatı kesildim,bir anda her yönümden atıldı üstüme dikkatleri,gözleri kapkara,ama canice ışıklar saçıyordu.Ağızları ardına kadar açılmış,kirli dişleri gözüküyordu.Keskindiler,uzun...Arkamı döndüm kaçmak için,ama nafile,soğuk nefeslerini yüzümde hissettim gene ve gene ve gene.Çığlıklar içinde koştum,uzaklaşınca biraz bisikletime bindim.Neden yanımda taşıdığını hatırladım sonra,yerlerde iskeletler doluydu,mermiler,kötü kokan yanmış şeyler,ve en sinir bozucu olanı,şu lanet dikenli teller...Durdum,güvende olduğumu düşüğümden miydi?Hayır.Gökyüzü kızıldı bu sefer de,yıkık dökük gökdelenler önümde dizilmişti,aramızda da nasıl oluştuğunu tahmin etmekten bile kaçındığım bir yarık...Küçüldüm sanırım,ya da onlar mı büyümüştü...

(bir zamanlar gördüğüm zincirleme rüyalardan birinin aynen aktarımıdır.)