Lütfen...

Çamaşır ipine takılmış gibi dolanırken düşüncelerin

Sarkarken aşağı,kuzey ucundan,is kokan bu köhne sokağın 

Sallanırken ve ardından atlarken rüzgarın,damlayan pişmanlıkların

Parlarken ışıktan postunun altında,burnu havada bir güneşin

Lütfen kaybolma

Elektrik tellerine oturmuş kuşların kobalt rengi tüyleri gibi

Süzülüp,fokurdayan gökyüzünde savrulup da aklıma konar gibi

Dikenli gövdesine sarılıp uyumuşken,rüyamda kanadığım kırmızı güller gibi

Terkedilmiş hafızamın,yıkık dökük hatıralarında buram buram kokar gibi

Lütfen harcanma

Çatlak tavandan davetsizce akan bir misafir,yakar sigarasını

Üflerken yüzüme,sırıtırken kesilen nefesime,gizler kömürden yelpazesiyle dişinin kırıklarını

Çizer,dökük duvarlara,kaçış yollarını,izlerken alnımdan akan tuzlu feryadı

Bilir de bilmez,bana hediye ettiği demir bilezikleri,gelse de fazlasıyla sıkı,hala takılı

Lütfen hapsolma