-Evet,size...
-Soruyu tekrarla lütfen.
-Siz,hiç gülümsediniz mi?
-Her zaman gülümseriz.
-Yanaklarınızda açtığınız kavisli yarıkları kastetmiyordum.
-Saygılı ol!Onlar bizim özürümüz.
-Nasıl özür?
-Biz böyle doğduk,o kesikleri kimse yapmadı.
-Neden diktiniz o zaman?
-Çünkü somurttuğumuzda daha da genişliyorlardı.
-Ve?
-Ve ağızımızın içine kan dolduğunda,boğazımız tıkanıyordu.
-Ya öksürdüğünüzde?
-Sürekli imzaladığımız kağıtlara sıçrıyordu.
-Anladım.
-Hayır,anlamadın.
-Efendim?
-Hala göremiyorsun.
-Neyi?
-Hiç dudaklarına dokundu mu birisi?
-Hayır,bunun konumuzla ne ilgisi var ki?
-Sus.Biz konuşuyoruz.Hiç merak ettin mi kendi yüzünü?Hiç baktın mı,bulduğunda,bir kase de olsa berrak suya?Hiç kalktın mı yataktan,yüzükoyun?
-Hayır...
-Bak,sen de gülümsüyorsun!
-Ama ben...
-Evet,sen,henüz dikmedin belki yüzünü ortadan bölen o iltihaplı yarayı ama,ilk ağladığın gün açıldı.Zaten hep orada olan ironin...Eminiz ki kendini komik bulacaksın.Eminiz ki artık bizden birisisin.
0 y o r u m :: Sinirsel Özürlü
Yorum Gönder