İÇBÜKEY YAN(IL)sıMA (ek: 3)

değişiverdi aniden her şey,
dönüştü gözlerinin önünde
ve evirildi …
yürüdü biraz daha içeri,
şimdi kabuk bağladı görünürde ki yaraların üzerleri
ve birer birer soyulup döküldü,
diğer yaraların kabukları …
gittikçe daralan ve içbükey
bir açıyla ilerliyordu yoluna.

derken; tekrar değişti
ve evirildi her şey …
kılcal damarlar peyda oldu çevresinde;
takip ediyorlardı sanki
sinsice …
geriye dönüp baktı son bir defa
ve ilk kez gülümsedi;
içleri iltihap dolu ayak izleri
bırakıyordu ardında.

değişerek eviriliyordu her şey,
yeniden ve hiç durmadan …
boğuk mırıltılar yükseliyordu bir kez daha,
deltanın zirvesine.
altında gömülü fısıltılarla birlikte …
soyulup dökülen kabuklar,
azimle tırmanıp yeniden kapattılar;
eriyik cam sızdıran yaraları
ve biraz önce kabuk bağlamış
görünürdeki yaralar, açıldılar yeniden
birer birer …

bir kat daha arttı tedirginliği,
mutlak bir dinginlik
ve göreceli olarak,
şefkatin hakim olduğu bu yere
tekinsiz ve şüpheli fısıltılar doluşmuştu !
korkutuyordu onu
ve duymak istemiyordu.

soluk bir parlama,
nabız gibi çakıyordu
kabukları yeni dökülmüş
ve taze yaraların içinden …
aslında mırıltılar eşlik ediyordu,
her bir nabız atışına
parmaklarla oyulmuş kanıksanmış yaraların içinden …
ilerledi biraz daha
ve gördüğünde hiç şaşırmadı;
kristal çerçeveli aynaları
mübalağasız yansıttıklarıyla,
dönüşerek evirilen yaraların içinden …


“ tüm titizliğinle
sok neşteri ve kesip çıkar …
diyorum ki,
iğrentiyle kopartıp at !
inatla orada kalan
ve onu isteyen,
mesnetsiz
beyin kıvrımlarını

tutuyorsan bir kısmını
hala,
avucunun içinde …
koru mesafeni ki
yıkılmasın bağışıklığın,
siyah siyah akan
gözyaşlarına. ”


isteksizce baktı;
çevresinde bulunan onlarca
boğum boğum pörtlemiş ve kabarmış,
kör bir kuyunun
ağzı gibi dairesel
yaralara ve içlerinde paranoyakça gizlenen
kristal çerçeveli aynalara …

(Devam Edecek)

birinci bölüm burada
ikinci bölüm burada
üçüncü bölüm burada