Hilebaz Tanrılar Ve Üzgün Soytarılar-Bölüm I

Bölüm I-Bilinç Bir Yol Arkadaşı Buluyor : Hayat

Burada o kadar yalnızdım ki.
Kendimi özlüyordum,binlerce kez yaşadım olanları,binlerce kez kahroldum ve umudum katledildi.
Zaman da benimle birlikte doğmuştu,işliyordu büyük bir kesinlikle.
Onunla anlaşmaya çalıştım,ancak ne kadar kayıtsızdı.
Ne kadar acımasızdı.
Ölümsüzlüğünün acısını çıkarıyordu sanki.
Hepimizin içinde en büyük laneti o taşıyordu ya..
Yakalamaya çalıştım ama daime önümdeydi.
Durmak imkansız diyordu bana.Devam edecek.
Geçmişten bahsetti bir keresinde,geçmiş nedir bilmiyordum.
Arkamdan koşturan her şey diye karşılık vermişti.
Sonra çekip gitti.
Daha fazla dayanamadı mı bana,yoksa sadece çok mu işi vardı öğrenemedim.
Üzüntüm aktı gözlerimden.
Zamanla birlikte büyüdü gözyaşlarımın gölleri.
Beni terkettiğinden beri açmamıştım gözlerimi.
Ve bir gün (zamandan öğrendim bu kelimeyi) gözlerini açtığımda yanımda biri duruyordu.
İleride ona bir çok isim takılacağını,ama en sevilecek şey olduğunu söyledi bana.
Bunu nereden bildiğini sordum.
Zaten olmakta diye karşılık verdi.
Rengarenk parmaklarıyla mavi-yeşil üzüntümün genç bir yıldızın ışığında parladığı yeri gösterdi.
Daha o anda bu yabancının kim olduğunu anlamıştım,o hayattı.
Sen yaşıyor musun diye sordum ona.
Bunun bir yanıtı yok dedi.
Ben yaşıyor muyum diye sormaya korktum.
Bu esnada birden 'hayır' dedi,ve devam etti,
Zamanla tanışmış olmalısın,onunla birlikte tekrar tekrar doğacak ve öleceksin.
Ardından suya daldı ve ben çok ama çok uzun süre düşündüm...