Kedigiller

Gecenin karanlığını beline sarmıştın,
Ve ben içiyordum her kıvrımını sırtının,
Başım dönerken bu duygu selinde,
Nefes alıyordum şehvetin dibinde.
Saçların uzun bir kuyruktu boynuma dolanan,
Sürtünüyordu bana,beni boğmadan.
Kokunla titredi görünmez bıyıklarım,
Dokunuşu ürkekti hafif parmaklarının.
Ay doğuyordu hatırlıyorum,genç bir kraliçe gibi,
Geri çekmesi zor oluyordu,açılmış pençeleri.
İki insan değildik artık,
İki hayvansa hiç olmadık.
Tüylerim dikenleşirken,çenemi gerdi kadim bir tutku,
Gözbebeklerim inceleşirken,burnuma geldi bin bir koku.
Bin bir anı canlandı yanıbaşımda,
Bin bir anı yaşadım tek bir anda.
Sivri kulaklarımda yankılandı en sessiz çığlıklar,
Sanki dudaklarında belirdi en derin yarıklar.
Bırakırken geriye sadece haz dolu bir mırıltı,
Pürüzlü dilimin ardında kalmadı o düşünceli hırıltı.
Tahtını terkederken gümüş patilerinin üzerinde kraliçemiz,
Döner medeni yüzümüzün ormanlarına kedigil benliklerimiz.