9.
Önüne bir engel olarak çıkıveren sinir bozucu olumsuzlukları, hayatın rutin akışı içerisinde olağan karşılanması gereken durumlar gibi algılamayı neredeyse bir ilke olarak benimsemeye başlamıştı.Tmumkg kafasının bu türden şeylere takılıp kalmasını istemiyordu.Birden dışarıdaki masalar yönünde gürültülü bir şangırtı ile patlayan bardakların parçalanma sesleriyle, başını hızla o yöne doğru çevirdi.
İmrenilecek bir özenle masalara içki servisi yapan İrina, boş bira bardaklarını dolularıyla değiştirmek için bara dönerken tepsinin üzerindeki bardaklardan bir tanesi kaymış ve bir nevi domino taşı etkisi yaratıp diğer boşlarla beraber yere uçmuşlar ve yerde bomba gibi patlamışlardı.Çevrede bulunan herkesin dikkatini çeken ve zihinlerin boş lakırdılarla olan meşguliyetini kısacık bir süre de olsa sonlandıran, beklenmedik gürültüde bir patlamaydı.
Arnavut kızı ürkmüş bir halde, ayaklarının dibine saçılmış cam parçacıklarına şaşkınlıkla bakarken, Tmumkg ise bu anın isteyerek oluşturulması imkansız güzellikteki foto grafik kadrajına dikkat kesilmişti.O anı enteresan kılan şeyin özü: çevrede bulunan herkesin, sessiz ve donmuş bir sükunet içerisinde İrina’ya yada yerde dağılmış cam parçacıklarına odaklanmış haldeyken, istisnai bir ayrıcalıkla sadece Zebulun’un olup bitenlere karşı ilgisiz ve umursamaz hatta biraz da kendine özgü o kopuk tavrıyla, yalnızca gökyüzünü seyrediyor olmasıydı.
Da Vinci’nin klasik bir yağlıboya tablosunu görmüş gibi keyifle izlediği o anın, Tmumkg’u neden bu kadar etkilediği bilinmez.Onu dışarıdan izleyen biri -ki bunun o geceyi birlikte geçirebileceği bir kız olması ümit ediliyordu- sanki kutsal bir ana tanıklık ediyormuşçasına huşu içerisinde, şaşkın ve aptal bir gülümsemeyle o yöne doğru bakarken ki halini görebilirdi.Nina Simone aynı anda CD çalardan “I Put A Spell On You” diyordu ve bu “eşsiz” tabloya fon müziği oluşturarak, gördüğü şeyi onun gözünde biraz daha yüceltiyordu.
Aniden canı sigara çekti ve yeni bir tane yakmakta da gecikmedi.CD çaları bir sonraki şarkıya kesintisiz geçiş için ayarladı ve yüzüne yerleştirdiği çarpık gülümsemesi ile eski dostunun oturduğu masaya doğru ufak adımlarla yürümeye başladı.
Önüne bir engel olarak çıkıveren sinir bozucu olumsuzlukları, hayatın rutin akışı içerisinde olağan karşılanması gereken durumlar gibi algılamayı neredeyse bir ilke olarak benimsemeye başlamıştı.Tmumkg kafasının bu türden şeylere takılıp kalmasını istemiyordu.Birden dışarıdaki masalar yönünde gürültülü bir şangırtı ile patlayan bardakların parçalanma sesleriyle, başını hızla o yöne doğru çevirdi.
İmrenilecek bir özenle masalara içki servisi yapan İrina, boş bira bardaklarını dolularıyla değiştirmek için bara dönerken tepsinin üzerindeki bardaklardan bir tanesi kaymış ve bir nevi domino taşı etkisi yaratıp diğer boşlarla beraber yere uçmuşlar ve yerde bomba gibi patlamışlardı.Çevrede bulunan herkesin dikkatini çeken ve zihinlerin boş lakırdılarla olan meşguliyetini kısacık bir süre de olsa sonlandıran, beklenmedik gürültüde bir patlamaydı.
Arnavut kızı ürkmüş bir halde, ayaklarının dibine saçılmış cam parçacıklarına şaşkınlıkla bakarken, Tmumkg ise bu anın isteyerek oluşturulması imkansız güzellikteki foto grafik kadrajına dikkat kesilmişti.O anı enteresan kılan şeyin özü: çevrede bulunan herkesin, sessiz ve donmuş bir sükunet içerisinde İrina’ya yada yerde dağılmış cam parçacıklarına odaklanmış haldeyken, istisnai bir ayrıcalıkla sadece Zebulun’un olup bitenlere karşı ilgisiz ve umursamaz hatta biraz da kendine özgü o kopuk tavrıyla, yalnızca gökyüzünü seyrediyor olmasıydı.
Da Vinci’nin klasik bir yağlıboya tablosunu görmüş gibi keyifle izlediği o anın, Tmumkg’u neden bu kadar etkilediği bilinmez.Onu dışarıdan izleyen biri -ki bunun o geceyi birlikte geçirebileceği bir kız olması ümit ediliyordu- sanki kutsal bir ana tanıklık ediyormuşçasına huşu içerisinde, şaşkın ve aptal bir gülümsemeyle o yöne doğru bakarken ki halini görebilirdi.Nina Simone aynı anda CD çalardan “I Put A Spell On You” diyordu ve bu “eşsiz” tabloya fon müziği oluşturarak, gördüğü şeyi onun gözünde biraz daha yüceltiyordu.
Aniden canı sigara çekti ve yeni bir tane yakmakta da gecikmedi.CD çaları bir sonraki şarkıya kesintisiz geçiş için ayarladı ve yüzüne yerleştirdiği çarpık gülümsemesi ile eski dostunun oturduğu masaya doğru ufak adımlarla yürümeye başladı.
1.Sezon'un Sonu ( Ne sezonu lan...allaalla...)
0 y o r u m :: KUTSAL KASE'NİN EREKSİYONİST BEKÇİLERİ
Yorum Gönder