Öpüşürken Kanatıyorsun

Çünkü,
Dişlerin çok keskin,ve aralarında bir kalbi tutamayacak kadar,
Yabaniler.
Çünkü,
Ellerin çok güçlü,ve üstlerinde bir sevgiyi taşıyamayacak kadar,
İçe kapanıklar.
Çünkü,
Dudakların çok soğuk,ve bir boynu kırmadan öpemeyecek kadar,
Umursamazlar.

Tırnakların neden daima kirli?
Neden akmış mürekkep izleri var yanaklarında?
Ve neden cildinde yarıklar var?
Ya düşersem onlardan birine,ya boğulursam gözlerinde?
Karanlığın içinde beni görebilir misin?
Çekebilir misin o kollarınla yukarı?
Neden bu kadar inceler?
Ve neden dokunduğumda toza dönüşürler?
Sargıların hiç değişmedi mi senin?
Neden pas rengindeler?
Su içtiğin bardaktaki şeritler nedir?
Bıçakların gözyaşı rengindekiler...

Bana sarılma,
Üşüyorum daha fazla.
Bana bakma,
Utanıyorum daha fazla.
Bana sorma,
Unutuyorum daha fazla.

Gülümserken çenemde bir ıslaklık oluyor,
Sakalımı kaşırken elime bulaşıyor,
Yastığımı kendine göre boyuyor,
Sürekli canımı yakıyor.
Bunlar senin eserin,
Şehvetinin,
Tutkunun,
Vazgeçememezliğinin,
En kutsal sevginin,
Sözde aşkının izleri...

Öpüşürken kanatıyorsun...